ของขวัญ จากพี่
นู๋ชื่อตาลจ้ะ พี่ของนู๋เป็นดาวมหาลัย เอ้อ..ลืมบอกไปจ้ะในเวลานั้นนู๋อายุ 17 จ้ะ แม้กระนั้นในตอนนี้นู๋อายุ 18 แล้วจ้ะ ต่อจ้ะพี่นู๋ชื่อเตยจ้ะ พี่เตยมีเพื่อนฝูงอยู่คนนึงจ้ะชื่อว่าพี่โจ พี่โจกับพี่เตยเป็นเพื่อนที่สนิทกันม๊ากมากมาย..เลยจ๊าแบบว่า เตยไปไหนโจไปด้วยอ่าน่ะคิคิ นู๋กำเนิดวันที่ 2 เดือนเมษายน 2546 จ้ะ
เดือน เดือนมกราคมพี่เตยสำเร็จการศึกษาพอดิบพอดีเลยอ่าจ้ะ พี่เตยก็เลยสำรวจหางานทำแม้กระนั้นพี่โจได้งานทำแล้วอ่ะจ้ะ ส่วนพี่เตยก็ได้งานเป็นหน่วยอารัยก็ไม่เคยทราบอ่าจ้ะคร้ายๆไปเป็นโปรโมท แม้กระนั้นจะต้องไปดำเนินงานที่เมืองนอกน่ะจ้ะ นู๋ล่ะริษยาริษยาที่พี่เตยจะได้ไปพบบิดามารดาอีกแล้ว
นู๋คิดในใจเลยว่านู๋จำเป็นที่จะต้องเหงาหงอยๆเหงาๆอยู่กับวันเกิดที่จะมาถึงแน่แน่เลย
แม้กระนั้น ก่อนวันเกิดซักประมานอาทิตย์กว่าๆพี่เตยเค้าโทรมาพูดว่าสุขสันต์วันเกิดจ๊ะ น้องรัก แล้วเค้าก็บอกต่ออีกว่าเค้าส่งของขวัญไปให้นู๋แล้วสักครู่พอเพียงวันเกิด จะมีคนเอาของขวัญมาส่งให้ด้วย แล้วถัดมาประมานอาทิตย์นึงก่อนวันเกิดหนึ่งวันพี่โจโทรมาพูดว่าของขวัญที่พี่สาวตาลส่งมาให้ อยู่ที่พี่น่ะ สักครู่พรุ้งนี้มาเอาน่ะ แล้ววันถัดมานั้นนู๋ตื่นเต้นมากมายเลยซักต้องการรู้แล้วซิว่ามันเป็นอารัยพอนู๋ไป ถึงที่หน้าบ้านพี่โจพี่โจก็ไม่อยู่บ้าน นู๋ไปพบพี่โจตั้งแต่ 6 นาฬิกายามเช้าคอยจนกระทั่ง 1 ทุ่มครึ่งก็ยังไม่กลับ นู๋ก็เลยกลับไปที่บ้าน พอเพียงไปถึงปุบ
พี่โจก็โทรมา แล้วพูดว่ามาเอาของขวัญไปเส้นด้าย แล้วนู๋ไม่คอยช้ารีบตรงไปพบพี่โจในทันทีแม้กระนั้นแล้วพอเพียงไปถึงพี่โจกลับจัดโต๊ะเหมือนกับจะดินเนอร์กับใครกันแน่เลย พี่โจให้นู๋นั้งแล้วพูดว่า อาจจะกระหายน้ำล่ะสิ สักครู่พี่ไปเอาน้ำมาให้รับประทานน่ะ
โอ้ว….พระผู้เป็นเจ้าจอร์จนู๋ไม่ทัน มีความรู้สึกว่านู๋กำลังดืมเบียร์สดอยู่ แม้กระนั้นพี่โจเค้าพูดว่ามันเป็นน้ำผลไม้ปั่น เค้า หลอก มอม นู๋จนถึงนู๋เกือบจะไม่ได้สติ แล้วพี่โจเค้าก็ให้นู๋รับประทานไปเลื่อยๆเค้าพูดว่ามันบำรุงดี แล้วนู๋ก็เชื่อด้วย เค้าเล่นให้นู๋ดื่มผู้เดียวไป 7 ขวดเลยพอเพียงเริ่มขวดที่ 8 นู๋ยังไม่ทันจับแก้วแล้ว นู๋ก็รู้สึก
เหมื่อนอยากจะหลับแม้กระนั้นแค่นู่คิดประเดี๋ยวเดียวนู๋ก็หลับไปเลย …………………………………….
แล้วพอนู๋ตื่นมาอีกที่พี่โจกำลังเอามือของเค้าลูบคลำไปยังรอบๆปากถ้ำของนู๋
นู๋ตกอกตกใจมากมายนู๋ร้องสันจมูกดื้อดึง พี่โจรีบเอาปากของเค้ามาจูบปากนู๋ในทันที
นู๋ดิ้นจนถึงสุดแรง แล้วนู๋ก็ดิ้นจนถึงอ่อนล้า นู๋ดิ้นจมไม่มีแรง
แบบว่าจะต้องยอมเค้าอ่า….แม้กระนั้นแล้วเค้าก็ถามนู๋ว่าต้องการท่องเที่ยวสรวงสวรรค์ชั้น 7 มั้นจ๊ะ นู๋ตอบในทันทีด้วยความหวาดกลัวพี่โจ ยะ ยะ..ยะ…ต้องการจ้ะ
จาก นั้นพี่โจกระฉากเสื้อของนู๋ออก นู๋เจ็บมากมายต้องการจะกรี้ด..ด้วยไป แม้กระนั้นนู๋ไม่มีเสียงแม้กระทั้งจะกล่าว หลังจากนั้นพี่โจก็เริ่มลงมือปลดเปลื่องเสื้อผ้าของนู๋และก็ของเค้าจนถึงหมดตูด นู๋กล่าวไปว่า พะ..พะ..พะ…พี่โจ..จะทำอารายนู๋อ่า…เค้าหันมาตอบในทันทีเลยว่าพี่ก็จะพาตาลขึ้นสรวงสวรรค์ยังไงจ๊ะ นู๋ทำอาไรมิได้ ได้แต่เพียงร้องซู้ด….ซี้ด…อ๊า…ตอนแรกๆที่เค้าเอาตัวหนอนของเค้าเข้าถ้ำของนู๋ นู๋เจ็บแบบว่าเจ็บที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้จ้ะ นู๋ได้แม้กระนั้นบอกพี่โจว่า พี่โจจ้ะ..นู๋ไม่ไหวแล้วจ้ะ..อ๊า..!!!……
แม้กระนั้นพี่โจเค้าก็ไม่ฟังนู๋เลยเค้า เอาเจ้าตัวหนอนของเค้าเข้าถ้ำจนถึงไม่เห็นตัวจ้ะ แล้วเค้าก็เบาๆเอาเจ้าหนอนเข้าๆออกๆจากถ้ำช้าเบาๆเริ่มเร็วในเวลานั้นแบบว่า นู๋มีอารมณ์สุดๆจากแบบว่าพี่โจทำตั้งแต่นู๋เกลียดจนถึง
กล้ายเป็นนู๋ถูกใจ “พี่ไม่ต้องน้องทำเอง” พี่โจเบาๆใช้ลิ้นเลาะริเวณถ้ำของนู๋ จากที่เบาๆเริ่มแรงขึ้น แล้วจากเลียกล้ายเป็นหลงใหลอย่างบ้าส์จ้ะ ดูดไปดูดมาก็มีเลือดชินปากพี่โจมานิดหนึ่ง อ่ะจ้ะ(ก็นู๋ทีแรก) แล้วนู๋ก็เปลี่ยนแปลงมาอมๆดูดๆของพี่โจ มั้งจ้ะ อมจนถึงน้ำแตกเลยอ่ะจ้ะ นู๋เลยโดนบังคับให้ดื่มมันลงไป รสฝาดๆอ่าจ้ะ เห็มนคาวอีกตั้งถ้า
แล้วเขาก็เอาเจ้าหนอนกลับเข้าถ้ำอีกที แม้กระนั้นโอกาสนี้ไม่ง่ายเหมื่อนเดิมแล้ว โอกาสนี้ปากถ้ำปิดสนิด พอเพียงเจ้าหนอนเริ่มเข้าไปปุบ นู๋ร้องในทันทีเลย
อ๊า……….โอ้ว……..ซี๊ด…..ความรู้สึกในเวลานั้น มันเจ็บเกินจะเล่าได้เลยจ๊า แม้กระนั้นพอเพียงเจ้าหนอนเข้าไปปุบ พี่โจก็ซอบๆๆๆใหญ่เลยจ๊า แบบถี่มากเลยจ๊าในเวลานั้นนู๋ตกอกตกใจมากมายว่าเพราะเหตุใดของนู๋มันถึงมีน้ำเหนียวๆไหวออกมาด้วย พี่โจเขาพูดว่ามันเป็น้ำหร่อลื่นอ่า พี่โจเลยตรอกถี่ๆสบายเลยจ๊าไม่ค่อยเจ็บเยอะแค่ไหน เลยตรอกกันจนถึงหลับเลยจ๊า หากว่าเจ้าหนอนจะอยู่ในรูของนู๋ก็ตาม สงสัยพวกเราจะกันอ่อนล้าจัด พอเพียงยามเช้าวันถัดมาพี่โจก็เดินไปส่งนู๋ที่บ้านจ้ะ แล้วพี่โจก็กล่าว กับนู๋ว่าเป็นยังไงจ๊ะ ของขวัญวันเกิดที่พี่จัดแจงมาให้ยังไงจ๊ะพึงพอใจม๊ะ…? แล้วหากวันไหนพวกเราว่างๆแล้วพวกเราก็จะเส้นด้ายท่องเที่ยวสรวงสวรรค์ร่วมกันอีกน่ะจ๊ะตาล แม้กระนั้นในตอนนี้พี่โจไปศึกษาต่อเมืองนอกแล้วจ้ะ นู๋เลยอยู่เพียงลำพังมาตลอดจนถึงวันนี้จ้ะก็ยังไม่มีผู้ใดกลับมาหานู๋ซักคน
ถึงแม้ กระทั้งยังพี่โจ พี่เตย บิดา แม่ นู๋อยู่บ้านผู้เดียวเบื่อๆจ้ะในตอนปิดภาคเรียนเนี้ยจ้ะ นู๋ก็มีมาเล่าเพียงแค่เนี้ยล่ะจ้ะมีอารายก็วิพากษ์วิจารณ์กันได้น่ะจ้ะ นู๋จะเขามาดูวันแล้ววันเล่าเลยน่ะจ้ะ บายจ้ะ