จับได้ ลงอาญา

จับได้ ลงอาญา
ผมยังจำตอนยุคเป็นผู้เรียนได้ดิบได้ดี ตอน มัธยม 3 นั่นแหละ แล้วก็โน่นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้จักคำว่า”เอา”
ก่อนหน้านั้นไม่เคยเลย มองแม้กระนั้นหนังสือลามก และจากนั้นก็ช่วยเหลือตัวเอง
บ้านผมอยู่ใกล้สถานศึกษา ปิดภาคเรียนก็จะเข้าไปเล่นที่สถานศึกษาเป็นประจำ
ย้อนไปยี่สิบกว่าปีกลาย แถวสถานศึกษายังเป็นนอกเมือง เป็นโรงเรียนชายล้วน มีที่ให้ไปเล่นอะไรต่อมิอะไรเยอะมาก
ขณะนั้นผมเริ่มดูดบุหรี่แล้ว แอบดูดในห้องอาบน้ำสถานศึกษา บางคราวก็แอบดูดข้างหลังสถานศึกษา ไม่มีอันตรายกว่า
วันนั้นภายหลังจากปิดภาคเรียนได้ครึ่งเดือน ผมปั่นจักรยานไปเล่นที่สถานศึกษา
ผมดูๆแล้วปลอดคน ผมก็เลยเอายาสูบออกมาดูด แล้วก็นั่งดูหนังสือโป๊ของน้าชาย
ผมเอามาสามสี่เล่ม ของฝรั่งทั้งหมด
ผมนั่งดูดอยู่ที่ข้างหลังสถานศึกษา เป็นดงกล้วย กำลังเพลิดเพลินๆทีเดียว ผมก็ตระหนกตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนใดกันแน่คนนึง
“นายกมล เพราะเหตุไรมาดูดบุหรี่ตรงนี้”
ผมนั่งตัวแข็งทำอะไรผิด ขณะนั้นสารภาพเลยว่าแทบเยี่ยวแตก เนื่องจากด้วยความสะดุ้ง
แล้วก็อาจารย์ที่มาพบเป็นอาจารย์หน่อย อาจารย์สอนเลขคณิต
อาจารย์หน่อยอายุประมาณ45-46 ขึ้นชื่อว่าดุมาก เค้าหน้าเอ็งไม่ขี้ริ้วขี้เหร่เท่าไร รูปร่างท้วมๆผิวขาว
แม้กระนั้นขณะนั้นผมไม่เคยคิดถูกใจคนแก่ ถูกใจเด็กวัยเดียวกันมากยิ่งกว่า
“นายกมล ลุกขึ้นยืนมานี่สิ ว้าย นี่อะไรอีกเนี่ย หนังสือลามกหรอ มานี่ตามอาจารย์มาที่ห้อง”
“ครับผม อาจารย์………”
ผมเดินตามเอ็งขึ้นไปที่ชั้นสอง ใจเต้นรัว กลัวจะโดนลงโทษ
เพียงพอไปถึงอาจารย์นั่งที่โต๊ะ ผมมองที่โต๊ะ ก็รู้ว่าแกมาตรวจตราของผู้เรียน
ครู่หนึ่งแกว่าผมเรื่องดูดบุหรี่ เอ็งกล่าวว่าให้โตก่อนค่อยดูด
ตัวเอ็งเองก็ดูดแม้กระนั้นไม่ดูดที่สถานศึกษา แกว่ายืดยาวถัดไป กระทั่งเอ็งจับหนังสือลามกของผมขึ้นมามอง
“ของคุณหรอดวงใจ?”
“ปะ..ไม่..ครับผม”
“แล้วของคนใดกันแน่ เพราะเหตุไรถึงเอามามองที่สถานศึกษา”
“ผม..เอ่อ ..ของน้าชายครับผม..ผมยืมมาดู……………”
อาจารย์หน่อยเปิดมองไปๆมาๆ ผมพิจารณาเอ็งหน้าแดงอ่อน
“เอาละ คราวหลังอย่ามาแอบดูดบุหรี่ที่สถานศึกษาอีก แล้วหนังสือนี่อาจารย์จะเก็บเอาไว้”
“อาจารย์ครับผม ของน้าชายผมครับผม ผมจำต้องเอาไปคืน”
“เศร้าใจ นี่คุณทำผิดกฏสถานศึกษา โทษถึงไล่ออกเลยจ้ะ อาจารย์ยึดไว้ เปิดเทอมค่อยมาเอาคืนไป”
“ครับผมอาจารย์”
อาจารย์หน่อยจับหนังสือขึ้นมามองอีกเล่ม เปิดมองด้านใน
ภาพด้านในเป็นภาพเพศหญิงกำลังใช้ปากดูดท่อนสวาทของเพศชาย
เอ็งเปิดมองหน้าถัดไป แล้วมองหน้าผม
“นี่แหละน้า เด็กชาย ชอบกันนักเรื่องแบบงี้ เพียงพอพบของแท้เข้าก็ทำอะไรผิด ฮึๆ”
อาจารย์หน่อยมองหน้าผมและจากนั้นก็หัวเราะ
“ไปได้แล้ว กลับไปอยู่บ้านไปเลย”
“ครับผมอาจารย์”
ผมเดินลงมาด้านล่าง จิตใจก็นึกว่าจะเอาไงดี ถึงจะเอาหนังสือไปคืนน้าได้ อย่างต่ำสักสองเล่มก่อนก็ยังดี
ผมเดินไปเดินมาร่วมครึ่งชั่วโมง และจากนั้นก็ขึ้นรถจักรยาน แม้กระนั้นก็กลับใจต้องการกลับไปเอาหนังสือที่โต๊ะอาจารย์หน่อย
ผมเบาๆย่องเข้าไปที่หน้าห้อง แม้กระนั้นก็มองไม่เห็นคนใดกันแน่เลย
ผมเบาๆเข้าไปที่โต๊ะเอ็ง เปิดตู้ข้างๆ แม้กระนั้นก็ไม่พบหนังสือลามก เปิดมองที่เก๊ะ ก็ไม่มี
ผมมิได้คิดไปถึงว่าอาจารย์หน่อยเอ็งจะเอาไปดู เนื่องจากรู้สึกว่าเอ็ง คงแก่แล้ว เกลียดชังเรื่องแบบงี้
ผมคิดอะไรไม่ออก คิดอยู่ตั้งนาน
ครู่หนึ่งได้ยินเสียงเตียงลั่นเบาๆที่ห้องพยาบาล ที่ใกล้กับหอพักอาจารย์
ผมรู้สึกว่าอาจารย์หน่อยคงจะไปนอนตรงนั้น แม้กระนั้นปรากฏว่าประตูปิดสนิท ผมมานะเอียงหูฟัง ได้ยินเสียงขยับเขยื้อนตัวเบาๆ
ด้วยความต้องการอยากจะรู้อยากจะเห็นว่า อาจารย์เอาหนังสือผมไปหรือไม่ ผมป่ายปีนออกทางหอพักอาจารย์ และหลังจากนั้นก็ค่อยๆชะโงกหน้ามองในห้องพยาบาล
ภาพที่มองเห็นทำให้ผมนิ่งงันไปนานเลย
แม้กระนั้นส่วนที่มันขยับกลับกลายเจ้าท่อนสวาทของผมแทน
ในห้องพยาบาลมีเตียงอยู่สามเตียง อาจารย์หน่อยนอนอยู่เตียงขอบหน้าต่าง ใกล้กับขอบหน้าต่าง
โชคดีที่ม่านปิดได้เพียงแค่ครึ่งเดียว
ภาพที่มองเห็นอยู่เป็นอาจารย์หน่อยนอนหงาย มือซ้ายเปิดหนังสือมอง มือขวาอาจารย์หน่อยกำลังลูบไล้นั่นของเอ็งอยู่
ผมเคยได้เห็นแม้กระนั้นในหนังสือ แม้กระนั้นวันนี้ได้มองเห็นของแท้ถึงแม้ว่ามันจะไม่ชัดแจ้ง แม้กระนั้นก็มองเห็นขนดำๆที่อาจารย์หน่อยลูบไล้อยู่
จะว่าบาปหรือเวรหรือโชคดีของผมหรือไม่ก็ไม่รู้จัก ด้วยความสัพเพร่า หัวผมไปกระแทกกับขอบหน้าต่างดังโปก !
“ว้าย คนใดกันแน่น่ะ คนใดกันแน่ ฉันถามคำถามว่าคนใดกันแน่”
อาจารย์หน่อยมายืนที่หน้าต่าง บริเวณใบหน้าขาวซีดของปนองมา ผมงี้เกือบจะดำดินหนีด้วยความหวาดกลัว
“นายกมล มานี่ในขณะนี้ เข้ามาเลย”
ผมป่ายปีนหน้าต่างเข้ามาที่หอพักอาจารย์ แล้วก็เดินเข้าไปที่ห้องพยาบาล ที่อาจารย์หน่อยเปิดประตูเอาไว้รอคอย
“นี่แน่ะ นายกมล นี่ๆเพราะเหตุไรๆคุณถึงมาแอบมองอาจารย์ นี่ๆ………………ๆๆๆ”
อาจารย์หน่อยทั้งยังตีทั้งยังหยิกผม ผมได้แม้กระนั้นป้องปิด กระทั่งเอ็งเมื่อยล้าแล้วก็หยุดไปเอง
“นายกมล คุณมองเห็นอะไรบ้าง? บอกมาสิ”
“ผมๆ..มองไม่เห็นครับผม……..”
“มองไม่เห็นหรอ นี่ๆ….”
อาจารย์หน่อยตบที่ไหล่ผมอีกสามหนซ้อน
“ชั้นจะทำเช่นไรกับคุณดี …คุณมาแอบมองอาจารย์เพราะเหตุไร หา?……………………”
“ผมจะเอาหนังสือคืนครับผม ผมไม่….”
“บ้าจริงๆเพราะเหตุไรไม่กลับไปอยู่บ้านไปซะ…..”
“ผมจะกลับแล้วครับผมอาจารย์….”
“คุณนี่ห่วยจริงๆอย่าบอกคนใดกันแน่เด็ดขาดนะประเด็นนี้ไม่อย่างนั้นอาจารย์เอาคุณตายแน่”
“ครับผม…”
ผมกำลังจะเดินออกไปจากห้อง อาจารย์หน่อยเรียกผมเอาไว้อีก
“นายกมล มานี่สิ….สัญญาอาจารย์แล้วนะ ว่าจะไม่บอก สาบาน”
“ครับผมอาจารย์”
“ฉันเชื่อว่าคุณเลย เอายังไงดีเนี่ย”
“ผม…….เอ่อ….”
ผมได้แม้กระนั้นยืนนิ่งทำอะไรผิด หูอื้อลายตาไปหมด กระทั่งอาจารย์หน่อยลุกขึ้นยืน
“นายกมล ถอดกางเกงคุณออก”
“ถอดเพราะเหตุไรครับผม ผมๆ…”
“ไม่ต้องถาม คุณมองของอาจารย์ ครั้งนี้อาจารย์จะมองของคุณบ้าง”
“ผม..เอ่อ…………………………”
“ถอดสิ ได้ยินไม๊ เร็ว……”
ผมดึงกางเกงบอลออก เหลือแค่กางเกงชั้นใน แม้กระนั้นอาจารย์หน่อยก็เป็นคนดึงกางเกงชั้นในผมออกจนได้
ท่อนสวาทของผมมันก็โผล่ออกมา เบื้องหน้าอาจารย์ ผมมองเห็นอาจารย์หน่อยดูค้อนผมด้วย ภายหลังที่เอ็งมองเห็นท่อนสวาทของผมแล้ว
“ช่วยเหลือตัวเองให้ครูดูสิ”
“ผม…ไม่….เอ่อ อย่างไรครับผม”
“ฮะ อะไร อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยทำ เร็ว ทำในขณะนี้อาจารย์จะมองของคุณบ้าง”
มาถึงในเวลานี้ ผมเองก็ไม่รู้จักคิดเกี่ยวกับเรื่องอะไรอยู่ แม้กระนั้นในใจลึกๆมันชักเริ่มบันเทิงใจขึ้นมาบ้าง
แล้วก็ไอ้ภาพที่มองเห็นอาจารย์หน่อยช่วยเหลือตัวเอง มันเริ่มจะผุดขึ้นมาในสมอง
เจ้าท่อนสวาทของผมมันก็เริ่มขยับเขยื้อนตัวแล้ว ผมค่อยเอามือจับเบาๆแล้วรูดเข้ารูดออก
อาจารย์หน่อยนั่งดูบนเตียงตาไม่กระพริบ
“เร็วๆนายกมล ทำให้เสร็จนะ หืมัธยม.พอได้นะพวกเรา”
ผมก้มหน้าก้มตารูดไป เรื่อยแม้กระนั้นสมองมันก็งงมากไปหมด อายก็อาย ต้องการก็ต้องการ
จิตใจนึกว่า ต้องการให้อาจารย์หน่อยเอามือรูดแทนมือพวกเราเอง
ผมมานะทำให้เสร็จ แม้กระนั้นมันก็ไม่เป็นผลสำเร็จซักหน ผมรู้สึกว่าอาจารย์เอ็งคงแกล้งผมแน่นอน
“ผมทำไม่ได้หรอกครับผม ผมๆไม่ๆ…”
“ไม่อะไรนายกมล คุณมาแอบมองอาจารย์เมื่อกี้ อาจารย์ก็รู้สึกราวกับคุณนี่แหละ มานี่”
อาจารย์หน่อยเอามือของเอ็งจับที่ท่อนสวาทของผม มิได้จับเฉยๆครั้งนี้ รูดเข้ารูดออกด้วย
ผมเองทำตั้งนานยังไม่เสียว เพียงพอโดนมืออาจารย์หน่อยน้อยมาก ผมเกือบจะทนไม่ได้
อาจารย์หน่อยเอามือซ้ายลูบคลำท้องผมไปๆมาๆ มือขวาก็กำท่อนสวาทผมเอาไว้
“คืออะไรนายกมล ดีไม๊?”
ผมมิได้ตอบ แม้กระนั้นยืนนิ่งๆปลดปล่อยให้มือของเอ็งปฏิบัติภารกิจไป กระทั่งเมื่ออาจารย์หน่อยก้มตัวมา
เอาปากเบาๆอมของผมนั่นแหละ เอ็งดูดไม่ถึงสิบวินาที ผมก็เขื่อนแตก น้ำขาวๆขุ่นๆเหนียวๆ
ที่ผมเคยไม่มีความเอาใจใส่ลงท่อน้ำ ครั้งนี้มันพุ่งเข้าปากอาจารย์หน่อยไปแล้ว
อาจารย์หน่อยหยุดชะงักนิดเดียว แหงนหน้ามองหน้าผม ครู่หนึ่งเอ็งก็ดูดถัดไป กระทั่งผมจำต้องแขม่วท้องเนื่องจากความเสียว
” คืออะไรดวงใจ ยังไม่ทันไรเลย เด็กหนอเด็ก ”
ผมจะถามอาจารย์หน่อยว่า น้ำของผมที่ออกมาไปไหนหมด หรือเอ็งรับประทานเข้าไปแล้ว ยังมิได้ทันถามก็จำต้องเงียบไป
อาจารย์หน่อยจับผมนอนลงที่เตียง ตัวเอ็งเองดึงกางเกงที่มีขายาวผ้าลื่นๆของเอ็งออก
ผมยังมองไม่เห็นอะไรชัดนัก กระทั่งเมื่อเอ็งถอดเสื้อคลุมผ้าชนิดเดียวกับกางเกงของเอ็ง แล้วก็เสื้อตัวในออก เหลือแค่เสื้อในตัวเดียว
เพียงพอเอ็งปลดตาขอออก นมสองเราของเอ็งก็ล้นออกมา มันใหญ่แล้วก็ขาวเนียนมากมาย
เพียงพอผมมองเห็นเพียงแค่นั้น เจ้าท่อนสวาทของผม มันก็ตั้งมาอีก
“อยู่เฉยๆนะ ดวงใจ”
ผมได้แม้กระนั้นนอนเฉยๆทุกสิ่งเป็นไปตามที่อาจารย์หน่อยเอ็งสั่งการทั้งหมดทั้งปวง
อาจารย์แกนั่งทับท่อนสวาทของผม แล้วก็ดูเหมือนกับว่ามันจะลอดเข้าไปอยู่ในร่องสวาทของเอ็งครั้งละนิดๆ
“อูย…ดวงใจ..ของคุณแข็งดีจัง….อา……อาจารย์ๆ…..ขอนะดวงใจ…..อืมม ม………………………………………………………….”