บิดาขา…รสเสียวจากชายผู้เป็นบิดา
ไหล่ที่เคยผึ่งผายเกินวันของบิดามอง ห่อโก่ง เส้นผมสีเทาที่เจ้าตัวบรรจงหวีจัดทรงอยู่เป็นนิจวุ่นเป็นยุ่งเหยิง นิดาจำวันที่ทรามที่ สุดในชีวิตของคุณแล้วก็บิดาได้อย่างเที่ยงตรง วันที่แพทย์ผู้ครอบครองไข้แจ้งกับบิดาแล้วก็ นิดาว่าแม่ไม่มีแรงที่จะต่อสู้กับโรคร้ายแล้วก็ได้จากไป แล้วอย่างเงียบๆ บิดากับนิดากอดกันร้องไห้อย่างไม่อายคนใด จากวันนั้นจนกระทั่งวันนี้ตรงเวลากว่าปี ที่บิดาดื้อด้านไม่ยินยอมฌาปนกิจศพแม่ แม้กระนั้นด้วยแรง อ้อนวอนของคุณยาย แล้วก็พี่น้องข้างแม่บิดาก็เลยยอมท้ายที่สุด แขกแล้วก็พี่น้องที่มาฌาปนกิจศพต่างทะยอยกันกลับกระทั่งหมดเกลี้ยงแล้ว คงเหลืออยู่แม้กระนั้นนิดากับบิดา ซึ่งนั่งเคียงกันโดยไม่มีท่าทางว่าจะขยับเขยีอนไปไหน แม้ว่าจะตรงเวลาเวลากลางคืน นิดาแล้วก็บิดาก็ยังแลเห็นควันสีเทาหม่นหมองที่พวยพุ่งจากปล่อง ที่เผาศพเผาร่างซึ่งคราวหนึ่งเคยเป็น
ที่รักยิ่งของนิดาแล้วก็บิดา หมดเกลี้ยงแล้ว น้ำตาที่พึ่งแห้งเหือดเริ่มไหลรินอาบแก้มนวลของนิดาอีกรอบ นับตั้งแต่ วันที่แม่จากไปอย่างไม่มีทางกลับ บ้านซึ่งเคยอบอุ่นด้วยความรักกลับเงียบไม่มีชีวิต บิดาซึ่งเคยกลับไปอยู่บ้านตามเวลาวันแล้ววันเล่าก็กลับผันแปรไป หลายครั้งที่นิดาจะต้องคอยอย่างทรหดอดทนเพื่อเปิดประตูให้กับบิดาซึ่งโซเซ กลับมากับกลิ่นสุราเหม็นฟุ้ง หลายครั้งที่บิดาล้มตัวลง นอนเหยียดกายบนโซฟาในห้องรับแขกแล้วผลอยหลับไปแม้ว่ามิได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เรี่ยวแรงของนิดามีไม่มากพอที่จะพาบิดาขึ้นห้องนอน สิ่งที่นิดาทำเป็นก็เพียงพยายามเช็ดหน้าขัดแขนให้บิดาด้วยผ้าขนหนูชุมน้ำ อุ่น รุ่งอรุณเมื่อบิดาหายเมาบิดาชอบพร่ำแม้กระนั้นคำพูดขอโทษ แล้วก็สั่งไม่ ให้นิดาถ่างตาคอยเพื่อรับใช้บิดาอีก “กลับไปอยู่บ้านกันนะบิดานะ” นิดาเอ่ยเชิญชวนด้วยเสียงคละเคล้าครวญคราง “วันพรุ่งยามเช้าค่อยมาเก็บ…..กระดูกแม่แต่เช้า” นิดาอึกอักอยู่เป็นเวลายาวนานกว่าจะหลุดคำว่า “กระดูก” ออกมาได้ บิดาลุกขึ้นยืนอย่างไร้เรี่ยวแรง กระทั่งนิดาจะต้องเข้าประคับประคอง บิดาลูกเดินเคียงกันผ่านศาลา ตั้งศพซึ่งร้างราผู้คน บรรยากาศในวัดดูราวกับว่ากันไปหมด มันแอบแฝงไว้ด้วยความซึมเศร้าซึมแล้วก็เต็มไปด้วยกลิ่นของความตายลอยแซกอยู่ ในแทบทุกอนูอากาศ”หนูขับขี่รถให้…บิดานั่งพักให้สบายนะคะ” นิดาขันอาษา ซึ่งไม่ถูกไปจากธรรมดาที่นิดาจะไม่ยินยอมขับขี่รถในกรุงเทวดาเว้นเสียแต่ใน เวลาที่เกิดความจำเป็นจริงๆหากว่านิดาจะเป็นนักขับรถที่มีฝีมือแม้กระนั้นเธอกลับปราชัยกับภาวะการจราจรที่ วุ่นไร้ระเบียบในจ.กรุงเทพฯ สองบิดาลูกไม่ได้พูดกล่าวกันแม้กระทั้งคำเดียวในกลางทางจากวัดจนกระทั่งบ้าน นิดาส่งให้บิดาลงที่หน้าบ้านแล้วจากนั้นจึงค่อยนำรถยนต์เข้าหยุดเก็บในโรงรถ เมื่อเธอเดินเข้าบ้านก็มองเห็นบิดานั่งจมในโซฟาตัวโปรดในโทรศัพท์เคลื่อนที่แก้วดื่มเหล้าสี อำพันแก่เนื่องด้วยผสมเจือจางด้วยน้ำเย็นเพียงนิดหน่อย”ขึ้นนอน ก่อนเถอะลูก ไม่ต้องรอคอยบิดา” บิดาพูดด้วยเสียแหบ “บิดาอย่าดื่มมากนักนะคะ…หนูขอตัวอาบน้ำแล้วจะลงมาหาอะไรให้แกล้มนะคะ” “อย่างลำบากเลย ลูก..หมดแก้วนี้บิดาก็จะขึ้นนอนเช่นกัน” นิดาเดินขึ้นบรรไดไปยังห้องของตนบนชั้นสองอย่างเซื่องซึม ชำเลืองตาดู ประตูห้องนอนรวมของบิดาแล้วก็แม่ซึ่งนิดาเอาแต่ได้ยินเสียงทั้งคู่ท่านสนทนาหรือ เย้ากันเป็นนิจในช่วงชีวิตวันชื่นคืนสุข เธอ วางกระเป๋าสำหรับถือบนโต๊ะแต่งตัวเมื่อก้าวเข้าในห้องนอนเล็กกระทัดรัดส่วนตัว ภายหลังจากปิดแล้วก็ล๊อกประตูด้วยความคุ้นเคย เงาสะท้อนใน กระจกเป็นหญิงสาวสวยหวานใสรูปไข่แล้วก็ผมยาวสลวยดำขำเป็นเงาเงา แม้ว่าจะไม่มีซึ่งเครื่องประทินโฉมอะไรก็แล้วแต่ประกอบกับดวงตาสวย ซึ้งซึ่งขณะนี้แดงกล่ำจากการร่ำไห้โดยตลอด แม้กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ความสวยสดงดงามบริสุทธิ์นั้นด้อยลงอะไร ชุดสีดำสนิดที่สวมอยู่ขับให้ผิวขาว เป็นยองใยนั้นขาวนวลเพิ่มขึ้น เธอเอื้อมมืออ้อมไหล่ไปปลดตาขอเสื้อแล้วก็รูดซิปลงจนกระทั่งกึ่งกลางข้างหลัง ก่อนจะก้าวผ่านชุดที่ถอดออกเปิดเผยให้ เป็นร่างสวยเจ้าเนื้ออิ่มในเสื้อชั้นในผ้าลูกไม้สีขาวนวลตัดกับถุงน่องแบบสุดกำลังสี ดำสนิทซึ่งเธอรูดผ่านเรียวขาทั้งคู่ออก ภายหลังจากพิงชุด ที่ถอดออกมาจากตัวไว้บนราวเดือนวผ้า ส่วนถุงน่องที่ถอดออกนั้นเธอม้วนเป็นก้อนกลมแล้วโยนลงตระกร้าผ้าอย่างแม่น ยำ เธอเอื้อมมืออีกทั้ง สองไปด้านหลังอีกรอบเพื่อปลดตาขอบราเซียซึ่งหุ้มห่อผุดมถันอันยกชันออก เปิดเผยให้มองเห็นพลูเนื้อขาวนวลแล้วก็ยอดต้องอยสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น เต็มตาชั่ววูบหนึ่ง ก่อนจะเอื้อมือไปคว้าผ้าที่มีไว้เช็ดตัวขนหนูผืนใหญ่มาหุ้มห่อกายกระทั่งมิดชิดแล้วเดิน อ้อมปลายเตียงไปยังห้องสุขาความ เหนื่อยทำให้นิดา ปรารถนาแช่ลงไปภายในน้ำอุ่นแล้วก็หลับตาลงครู่หนึ่ง เธอเปิดน้ำร้อนแล้วก็น้ำเย็นลงในอ่าง รวบผมยาวสลวยนั้นขมวดเป็นมวย หละหลวมๆปลดผ้าที่มีไว้เช็ดตัวออกพิงบนราวแล้วก็ใช้นิ้วเกี่ยวเครื่องประดับตัวจิ๋วชิ้นในที่สุดออกทาง ปลายตีน ร่างเจ้าเนื้ออิ่มสวยระหงซึ่งขณะนี้แก้ผ้า ขาวมากอยู่ในแสงสว่าง ก้มต้วลงใช้มือวักน้ำในอ่างลูบคลำบริเวณใบหน้าเพื่อทดลองอุณหภูมิ “อุ่นกำลังพอดี” เธอคิดในใจ ปิดก๊อกทั้งคู่แล้วก้าว นอนลงยาวเหยียดในอ่างอาบน้ำ ความอุ่นของน้ำทำให้กล้ามที่เหนื่อยเริ่มบรรเทา เธอหลับตาลงในความเงียบงันซึ่งมีเพียงแต่ เสียงน้ำหยดเป็นจังหวะจากก๊อกน้ำซึ่งปิดไม่สนิทแล้วผลอยหลับไปอย่างเมื่อยล้า ความเย็นเยียบของน้ำในอ่างปลุกให้นิดาตื่นอีกรอบ ภายหลังจากหลับไปนานกระทั่งน้ำอุ่นนั้นเย็นเยียบ เธอชำระล้างให้กับตนเองอย่างเร็ว เช็ดตัวกระทั่งแห้งคว้าชุดที่มีไว้ใส่นอนบางเบามาสวม หัวใจ รำลึกถึงบิดาอย่างเป็นห่วง เมื่อแย้มประตูห้องนอนแล้วก็มองเห็นไฟด้านล่างยังสว่างอยู่ก็เลยมั่นใจได้ว่าบิดายัง ไม่ขึ้นนอน ภาพที่นิดามองเห็นเมื่อเดินเข้าไป ในห้องรับแขกเป็นบิดาหลับคอพับอยู่บนโซฟาตัวโปรด ขวดสุราที่ร้างล้มกลิ้งอยู่ที่ปลายตีน นิดาได้กลิ่นสุราคลุ้งจากลมหายใจ ของบิดาเมื่อเธอย่อเข่าลงข้างโซฟา “บิดาขา” เธอเรียกผู้เป็นพ่อกับเขย่าร่างนั้นเพื่อหวังปลุกให้ตื่นห้อง นอนแม้กระนั้นไม่เกิดผล เธอ เรียกบ่อยๆแล้วก็เขย่าบิดาแรงขึ้นจนได้ยินเสียงขานตอบในคอ “ขึ้นนอนด้านบนเถิดบิดา ด้านล่างยุงมาก” บิดาง่วงนอนลุกขึ้นยืนอย่างว่าง่าย โอบไหล่นิดาไว้หละหลวมๆกลิ่นสบู่แล้วก็สาปสาวหอมละมุน เบาๆปลุกความรู้สึกเร้นลับในตัวของชายผู้เป็นบิดา ชนชาติญานดิบส่งกระแส ปลุกให้อวัยวะที่ผู้ชายที่เหี่ยวด้วยวัยแล้วก็ความเมามายให้ยกชันขึ้นโดยที่นิ ดามิได้ทราบสึกถึงการเปลี่ยนแปลงนั้น เมื่อเธอประคับประคองให้ บิดานอนลงบนเตียงบิดาก็ไม่ได้ละมือออกมาจากไหล่กลับรั้งร่างเล็กนั้นล้มทับ ลงบนตัวบิดาด้วย “นวล…นวลค่ะ..บิดานึกถึงนวลอย่างยิ่ง” ในความตื่นตระหนก นิดาได้ยินเสียงแหบของบิดาเรียกชื่อแม่ เธอมานะจนถึงตนเองออกมาจากอ้อมแขนนั้นแม้กระนั้นไม่เป็นผล อ้อมกอดแข็ง แข็งของบิดากลับกอดรัดร่างอรชรของนิดาแน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่จะนิดาจะคาดหวัง ร่างของหล่อนก็ถูกเหวี่ยงข้างร่างของบิดาโดยมีร่างของ บิดาโถมทับข้างบนพร้อมๆกับปากบางก็ถูกตามติดแนนด้วยปากดกหนักของบิดา เรี่ยวแรงที่มีน้อยนิดของนิดาดูเหมือนจะแห้งเหือดสลาย ไปกระทั่งหมดเกลี้ยง มือไม้ของบิดาก็ไม่ได้อยู่นิ่งกลับลูบไล้ไปตามโนนเนื้อภายใต้เสื้อนอนซึ่ง ลื่นเป็นเงานั้นอย่างหนัก แวบหนึ่งที่นิดาชำเลือง มองเห็นดวงตาแดงก่ำของบิดาทำให้นิดาเสียขวัญวูบ แววตานั้นต่างจากแววตามอ่อนโยนของบิดาที่นิดาเคยชินมาชั่วชีวิต ในความมึนหัว นิดารู้สึกเย็นวาบเมื่อมืออันแข็งแรงของบิดาลากเสื้อนอนบางเบาออกมาจากตัว เปิดเผยให้มองเห็นปทุมถันขาวผ่อนแข็งเคร่งเต็มตา บริเวณใบหน้าที่ เปียกแฉะแล้วก็เป็นเงาด้วยคราบเปื้อนเหงื่อของบิดาซุกไสร้ลงบนโน้มเนื้ออันขาวนวล นั้น ปลายลิ้นเปียกแฉะไล่เลาะริเวณปลายติ่งของยอดปทุมถัน สลับไปๆมาๆทั้งสองข้าง นิดาได้ยินเสียงหัวใจของตนเต้นปึงปังอยู่ในอก ความตื่นตระหนกแล้วก็ตลึงงันบางส่วนแม้กระนั้นความเสียววาบที่ไม่เคย รู้สึกมากมายก่อนมากมายก่ายกองนัก นิดาบิดกายแอ่นอกปทุมถันสู้แรงโลมเลียของปลายลิ้นผู้เป็นพ่อช่วงนี้ที่ ระดับล่างหว่างขารู้สึกเหนียวหนืดๆมีน้ำไหลออก มาผู้เป็นพ่อจัดแจงกับเสื้อผ้าตนเองกระทั่งแก้ผ้า แลเห็นเอ็นพื้นที่ยกตั้งสีอมดำๆขนาด1ในสามของข้อมือคุณถึงในเวลานั้นชุดที่มีไว้ใส่นอน ที่คุณ สวมหลุดไปตั้งแต่เมื่อใดไม่เคยทราบทราบแต่ช่วงนี้บริเวณใบหน้าของผู้เป็นพ่อ กำลังซุกอยู่ที่รอยแยกของหล่อนที่มีขนปกคลุมบางส่วน เสียวมีความสุข… คนหล่อยเผลอคร่ำครวญออกมา โอววว เสียวจังเสมือนผู้เป็นพ่อยิ่งลำพองใจใช้ลิ้นตวัดต้องอย เม็ดแล้วก็ร่องหนักขึ้น น้ำยิ่งเอ่อออกมามากมายจากร่อง เธอกอดลำตัวพ่อที่ใหญ่โตไว้แน่น ครู่หนึ่ง ..ผู้เป็นพ่อก็แยกขาเธอออกมาจากกัน ในเวลานั้นเธออีกทั้งตื่นกลัวนิดๆแม้กระนั้นกว่าจะคิดสิ่งใดได้… เอ็นเนื้อผู้เป็นพ่อได้กระทบจ่อที่รอยแยกของคุณ แรงกดโถมใส่ของผู้เป็นพ่อหัวเอ็นเนื้อ มานะฝ่ารอยแยกนั้นได้เพียงแต่ท่อนหัวเล็กน้อย คุณรู้สึกเจ็บแปลบกระทั่งร้องออกมา …โอยเจ็บ ผู้เป็นพ่อกระซิบบอกข้างหูบอกคุณว่าสักครู่ก็หาย กับหยุด แรงกดดันกระเด้าไว้ …ดูดปากแล้วก็หัว ปทุมถันคุณ มันทำให้น้ำหล่อลื่นที่ร่องยิ่งไหลออกมาก ผู้เป็นพ่อได้อาศัยจังหวะนี้โถมแรงกดเข้าไปอีกนิด.. ตกใจเฮือก…เธอรู้สึกเจ็บ ปวดไปทั่วร่าง ..เสมือนจะไม่สบาย แม้กระนั้นความเสียวสุขก็มีแวบๆหนึ่ง..เอ็นเนื้อมันเข้าไปเกือบจะครึ่งอันหล่อยเกร็ง มือจิก ที่แผ่นข้างหลังผู้เป็นพ่อ จิก…จิก….เกร็ง….ผู้เป็นพ่อยังคงโลมเลียแถวซอกคอคุณ แล้วก็ดันเอ็นเนื้อเข้า…เข้า..กระทั่งมิด….ช่วงนี้เป็นความเจ็ปวดสุด อย่างยิ่ง..ขาคุณ หมดเรี่ยวแรง..เขายังค้างเอ็นเนื้อไว้โดยยังไม่เคลื่อน เพื่อลดความเจ็บของนิดา ช่วงนี้คุณมีความคิดว่าที่ร่องรอยแยกของคุณจะขับน้ำ อะไรบางอย่างออกมามากมายก่ายกอง…ผู้เป็นพ่อเริ่มเคลื่อน กระเด้าเข้า ออกๆช้าๆเบาๆคุณรู้สึกความเจ็บต่ำลงเหลือความเสียวแปลกๆทวี คูณขึ้นกระทั่งลืมตัวแอ่นกระเด้าแรงกระเด้านั้น สอง สามคราว …ด้านในรอยแยกคุณมีความรู้สึกตอดตุบๆหลายหน กับการเข้าออกของ เอ็นเนื้อผู้เป็น พ่อ ต่างคนมีเหงื่อทรุดโทรมกาย ชั่วประเดี๋ยวคุณมองเห็นเรื่องผิดปกติสำหรับเพื่อการโยกเข้าออกของเอ็นเนื้อ…มันเร็วมาก ..เร็วขึ้น เข้าออกเร็วขึ้น บริเวณใบหน้า เหยเกของพ่อแล้วก็เสียงครางสั่นเครือซีดเผือด ดัง โอยยยยยย…ผู้เป็นพ่อรีบดึงเอ็นเนื้อท่อนนั้นออกมา แล้วก็ใช้มือกำรูดเข้าออกๆสองสามครั้ง กระทั่งน้ำขุ่นขาวพุ่งออกมากองที่ท้องน้อยแล้วก็สะดือคุณ กลิ่นมันแปลกๆแม้กระนั้นคุณมีความรู้สึกที่แปลกว่ามันสุขเช่นไรบอกผิด ผู้เป็นพ่อทิ้ง ร่างอันบึกบึนฮวบอาจจะทับคุณ กับกอดรัดร่างคุณ คุณได้ยินคุ้นๆว่า”บิดาเป็นสุขมากมาย” คุณก็กอดตอบผู้เป็นพ่ออย่าง หละหลวมๆแล้วก็ต้องการจะกล่าวว่า “เช่นกันจ้ะ”แม้กระนั้นมันพูดไม่ถูก ก็เลยหลับไปด้วยความเหนื่อยแล้วก็วิกาลนั้นก็ผ่านไป..ผ่านไป….แม้กระนั้นคุณจะจำ ชั่วกัลปวสาน
