เห็นใจแม่
ใจ๋ชายหนุ่มวัย 17 ลูกชายผู้เดียวในครอบครัวที่มีฐานะ ตั้งแต่เล็กครอบครัวเขาอยู่บ้านเดียวกับปู่กับคุณย่าแล้วก็เครือญาติบ้านเดียวกัน ส่วนมากปู่กับคุณย่าจะเป็นคนดูแลเขาเพราะว่าบิดามารดายุ่งแต่ว่ากับงาน แล้วก็ออกสังคม ตอนใจ๋อายุ 14 บิดา สยุยงมภูเขาของเขาเกิดอุบัติเหตุถึงกับจำเป็นต้องนั่งรถเข็นก็เลยจำเป็นต้องทำใจ แต่ว่าด้วยฐานะบิดามารดาเขาดีเลิศก็เลยซื้อบ้านชั้นเดี่ยวแยกออกมาจากบ้านปู่ย่า ในหมู่บ้านเดียวกันเพราะว่าสบายสำหรับบิดาที่จำเป็นต้องนั่งรถเข็นเข้าออก บิดาเขาไม่จำเป็นที่ต้องไปดำเนินการนอกบ้านอาศัยทำผ่านคอมฯก็มีรายได้มากมายเหลือเพียงพอ ส่วนแม่เขาดำเนินการนอกบ้าน ใจ๋ยังไปมาหาสู่บ้านปู่ย่าเล่นกับเครือญาติๆประจำทุกๆวัน แม่เอาสาวหม้ายสามีตายกลางคนเค้าหน้ารูปร่างดีชื่อ อันยา วัย 30 กลางมาอยู่ด้วยดูแลบิดา อันยา เป็นคนวิปลาสนเดียวกับแม่ จะว่าไปก็เป็นญาติห่างๆเขาเลยเรียกคุณว่า น้ายา คุณมีลูกชายวัย 14 มาอยู่ด้วยชื่อแป๊ะ แป๊ะเป็นเด็กเป็นระเบียบเฉยๆขยัน ใจ๋แล้วก็ทุกคนถูกใจเขา บิดาของใจ๋ก็เลยส่งให้เรียน บ้านใจ๋ถึงจะชั้นเดี่ยวก็มีหลายห้อง แป๊ะก็เลยมีห้องส่วนตัวใหญ่พอเหมาะ
บิดาของใจ๋นั่งรถเข็นได้ 3 ปีแล้วยังมีคนเอางานมาให้บิดาทำไม่ขาดสาย รายได้ไม่ฝืดเคือง บางเดือนเป็นแสนบาท ใจ๋เริ่มเที่ยวโสเภณีบ้างครั้งสองครั้งเพียงแค่ต้องการทดลองเอาอย่างเพื่อนพ้องๆถึงจะถูกใจก็ไม่ได้อยากเสี่ยงมากมาย พักหลังแม่เปร่งศรี ของเขาดูเหมือนจะเอาใจใส่ดูแลแป๊ะ ดีมากกว่าลูกชายเป็นตัวเขา เขาไม่ คิดอะไรเพราะว่าแป๊ะเป็นเด็กดี ว่าง่าย แต่ว่าเขาอดสงสัยมิได้เลยถามแล้วคุยกับบิดาว่ามองแม่แปลกๆกับแป๊ะ แต่ว่าก็ได้คำตอบสั้นๆว่าคือเรื่องของแม่อย่าคิดหรือน้อยเนื้อต่ำใจ เขาไม่คิดมากมายแต่ว่าถามอยู่สองสามครั้งคำตอบท้ายที่สุดจากบิดาเป็น เอาเถอะแล้วจะทราบเอง ก็อีกระยะหลังๆแม่เปร่งศรี ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ทำเผลอชูขาไขว่ห้างหรือก้มหน้าไม่ระวังทำให้ ใจ๋ได้มองเห็นร่องอก ขาขาวลึกถึงกางเกงลิงก็หลายครั้งแต่ว่าใจ๋ก็ถูกใจ ยังเก็บเอาไปฝันก็หลายครั้ง ถึงจะเป็นแม่ก็ค่อนข้างจะห่างเหินกัน มาสนิทสนมกันก็สองสามปีนี่เองความรู้สึกไม่ สนิทเสมือนแม่ลูก จะเป็นเพื่อนมากยิ่งกว่า ใจ๋จะรักสนิทกับปู่ย่าแล้วก็ป้าคุณลุง แล้วก็ บิดามากยิ่งกว่าเปร่งศรี ผู้เป็นแม่ที่ออกสังคมเป็นสาวไฮโซไม่ค่อยมีเวลาให้เขา
จนถึงกระตลอดทั้งวันนั้นใจ๋ไปบ้านปู่ตามเดิม บิดาสยุยงมภูเขา ของเขาโทรถามคำถามว่าจะกลับหรือเปล่า ใจ๋บอก มีความคิดว่าจะไม่กลับมานอนบ้านคืนวันนี้ แต่ว่าบิดาสยุยงมภูเขา บอกไม่มีอะไรก็กลับมาบ้านเถิด เขาเดินกลับเข้าบ้านก็เย็นมากมายแล้วบ้านมองมืด มองเห็นแสงจากห้องของแป๊ะรอดออกมาจากช่องประตูเขาสงสัย แป๊ะยังไม่นอนอีกหรือ คิดจะทดลองเปิดประตูห้องเข้าไปนั่งคุยด้วยแต่ว่าพอดิบพอดีอันยา มาทักเขา “คุณใจ๋กลับมาแล้วหรอ”คุณทักเสมือนคุณรออยู่ ใจ๋บอกคุณ “บิดาบอกให้กลับ แล้วนี่แป๊ะยังไม่นอนอีกหรอ” อันยาบอก “จ้ะป๋าสั่งไว้ว่าสักครู่คุณใจ๋จะกลับ แม่ก็บอกให้น้าคอย ส่วนแป๊ะยังจ้ะยังไม่นอนจำเป็นต้องดำเนินการที่ป๋าสั่ง”ใจ๋สงสัย “ดำเนินการอะไร” อันยาบอก “เป็นงานที่ป๋าบอกให้แป๊ะทำประจำ ใคร่รู้ก็มองสิ” ใจ๋ อันยาเบาๆเปิดแย้มประตูห้องแป๊ะในแสงมัว ใจ๋มองเห็นบิดาเขานั่งอยู่ที่รถเข็น อยู่ใกล้ประตูแต่ว่าเมื่อมองดูเข้าไปในห้องเขาจำเป็นต้องสะดุ้ง แป๊ะนั่งที่เตียงโดย มีแม่เปร่งศรี คนงามของเขายืนข้างเตียงหันให้แป๊ะ แต่ว่าที่แปลก เป็นมือของเปร่งศรี จับชายชุดที่มีไว้สำหรับใส่นอนด้านหน้าถลกเปิดขึ้นถึงเอว เขามองเห็นต้นขาอ่อนจากด้านหลังที่ชุดที่มีไว้สำหรับใส่นอนยังปิดตูดอยู่แป๊ะกำลังรุดถอดกางเกงลิงคุณลง
อันยากระซิบเบาๆบอกเขา “อย่าเสียงดังจ้ะ” ใจ๋หันไปมองดูคุณอย่างงงงัน อันยาก็เลยชักชวนยืนคุยบอก “เป็นป๋าบอกให้ท่านใจ๋กลับเพื่อมองเห็นนี่หละ”ใจ๋ถาม “อะไรกัน”อันยาบอก “เป็นป๋าหมดความสามารถทางเพศมาตั้งแต่นั่งรถเข็น แต่ว่าแม่ยังอยากป๋า เลยมีความคิดเห็นว่าแป๊ะนี่แหละเป็นทางออกที่ดี ไม่แล้วแม่บางทีอาจหนีไปคบชายอื่นจะมีปัญหา บ้านจะแตก แป๊ะอย่างไรก็ไม่มีปัญหา แม่ก็ยอมน้าก็ไม่ว่าอะไรพวกเรารู้เรื่องกัน เหลือแค่คุณใจ๋นี่แหละ คุณใจ๋อย่าโกรธแม่กับแป๊ะหรือป๋าเลย น้าเองก็มองว่าเป็นทางออกที่ดี” ใจ๋รู้เรื่องโดยทันทีแต่ว่ายังกำกวม “นานหรือยังแล้วบิดามานั่งเพราะเหตุใดแล้วแป๊ะทำอะไรกับแม่อีก” อันยาบอก “ก็ครึ่งปีกว่าได้แล้ว ป๋าถึงจะไม่สู้ แต่ว่าจิตใจยังมีก็ขอดูก็พอเพียงบางครั้งน้าก็ช่วยให้” ใจ๋ไม่ทึ่ม เขาเริ่มเข้าใจแต่ว่าถาม “น้าทำยังไง แล้วทำเป็นหรอ”อันยายิ้มๆ“น้าก็มีแนวทางของน้าป๋าถึงจะไม่สู้ก็ยังมีน้ำยา” ใจ๋ถอนใจ “น้าอยู่มองเขาหลายครั้งไหม”อันยาก้มศีรษะ ใจ๋ถามอีก “แล้วน้าไม่คิดรู้สึกอะไรหรอเท่านี้ผมยัง..เอ้อ”อันยายิ้มเขินๆพูดตัดบท “วันนี้คุณใจ๋จะทราบเรื่องทุกสิ่งทุกอย่าง พวกเราไม่ได้อยากปกปิดคุณใจ๋อีกต่อไป แต่ว่าขอให้รู้กันเพียงแค่ในบ้านนะ ไม่แล้วจะเสียกันหมด”ใจ๋ก้มศีรษะ
เสียงซุบซิบ 2 คนภายในความเงียบคงจะดังจนถึงบิดาของใจ๋ได้ยินก็เลยมีเสียงเรียกออมา “อ้าวมาแล้วหรอเข้ามาสิยืนด้านนอกเพราะเหตุใด”ใจ๋รู้สึกตื่นเต้นเปิดประตูแล้วก็เข้าไป แป๊ะผงะหงายหน้าออกมาจากที่ซบซุกไสร้ท้องน้อยเปร่งศรี เปร่งศรียังถลกเปิดชุดที่มีไว้สำหรับใส่นอนคุณบอก “ช่างเถอะแป๊ะทำไปเถิด”คุณหันมาบอกกับผัว “บิดาช่วยบอกใจ๋ด้วยให้รู้เรื่อง”บิดาของใจ๋บอก “เป็นยังไงน้าอันยา บอกหมดแล้วใช่ไม”ใจ๋ก้มศีรษะแต่ว่าตามองไปที่เปร่งศรี บิดาเขายิ้มบอก “เราคับแค้นใจต้องการให้ใจ๋ทราบแต่ว่ากลัวใจ๋จะไม่รู้เรื่องรับมิได้แต่ยังไงก็ จำเป็นต้องทราบวันใดวันหนึ่ง วันนี้ก็เลยตกลงกันว่าควรจะให้ใจ๋รับทราบซะครั้งคงจะรู้เรื่อง” ใจ๋ขลุกขลักบอก “ผ..ผมรู้และเข้าใจดีแล้วผมยอมรับได้นะครับ”อันยายิ้มบิดาโอบเอวเขาแล้วบอก “บิดารู้เรื่องความรู้สึกของใจ๋ดี มองไปตามใจถ้าเกิดอยากได้อะไรก็บอกอยากทำอะไรก็ทำแม่เขาไม่ว่า หรือน้าอันยาก็ได้ ยังว่าง บิดาทำอะไรมิได้”อันยายิ้มเขินๆใจ๋ ถึงกับมึนมองหน้า 2 คน บิดาเขาบอกอีกว่า “อย่าไปโกรธอิจฉาริษยาแป๊ะเลยคะ คุณพ่อคุณแม่มีความคิดเห็นว่าแป๊ะอย่างไรก็เป็นคนของพวกเราทุกสิ่งทุกอย่างจะได้ไม่มีปัญหา น้าอันยาก็คุมดูแลอยู่ เรื่องทั้งสิ้นก็จะไม่เปิดเผยออกนอกบ้าน” ใจ๋ก้มศีรษะรับ อันยาบอก “ไปดูใกล้ๆสิว่าแป๊ะทำอะไร”
ใจ๋เขินๆขวยเขินก้มแต่ว่าอันยาพาไปนั่งข้างแป๊ะที่หันมามองดูยิ้มๆให้ใจ๋ ใจ๋แหงนหน้ามองดูจำเป็นต้องตะลึงงัน ใจเต้นเป็นกลองเพล เปร่งศรีไม่มีกางเกงลิงท้องขาวเรียบมองมีท้องบางส่วนต้นขาอ่อนขาวเรียว ครั้งประเด็นสำคัญของสงวนสุดโคนระหว่างขาเป็นโหนกนูนมีขนแพทย์ยดกดำที่แป๊ะกำลังเอามือลูบคลำ กดบีบทั้งยังดึงขนแพทย์ยเล่นอีกทั้งเอามือใส่เซาะเข้าขาหนีบในร่องชำเลืองที่เป็นพูกลีบ เปร่งศรีแทนที่จะอาย คุณเพียงแค่ยิ้มเขินๆบอกไร้ยางอายๆ“ของแม่งามไหมต้องการมองมานานแล้วไม่ใช่หรอ”ใจ๋กลืนน้ำลายอ้ำอึ้ง เปร่งศรีหน้าตาบูดเบี้ยวซี๊ดปากพล่อยๆ“แป๊ะเพียงพอหรือยัง” แป๊ะแสยะยิ้ม “สุดแท้แต่ป้านะครับ”เขามองดูๆใจ๋เปร่งศรีบอก “กลัวอะไรมองดูพี่เขาเพราะเหตุใดพวกเรามาทำกันต่อดีมากกว่า”เปร่งศรีเอามือลูบคลำหัวแป๊ะ แป๊ะยิ้มแหยงๆใจ๋ก้มศีรษะ เปร่งศรีบอก มองเห็นไหมพี่เขาไม่ว่าอะไร”แป๊ะบอก “ผมขออภัยครับพี่” ใจ๋ก้มศีรษะอ้ำอึ้ง เปร่งศรีขึ้นนอนหงายคอยแป๊ะ แป๊ะถอดกางเกงโดยทันทีควยแข็งโด่ไม่ใหญ่นัก ใจ๋ตื่นเต้น ทราบว่าทั้งคู่กำลังจะร่วมประเวณีซึ่งๆหน้าเขา เปร่งศรีกางขา แป๊ะเข้าคร่อมร่างคุณ คุณเอามือจับควยของแป๊ะดึงเข้าเช็ดลงในร่องหลืบระหว่างขาคุณแป๊ะก้มดูแล้วแอ่นเอวอัดทิ่มมันหายเข้าไป เปร่งศรีครวญคร่ำ ฮือๆหงิงๆขยับสองขาขึ้นลงแอ่นแกว่งสลัดบิดตัวละครถึงความเสียวกระหายจัดคะนึงอย่างไม่อายสายตาคนใดกันแน่
ใจ๋ย้อนคิด ก็จริงแม่ร่านสวาทขนาดนี้ถ้าเกิดปล่อยไปคงจะคบชู้สู่ชายแน่ เขามองดูขาขาวเรียวงามที่ขยับ เขาต้องการแตะต้อง เขากล้าๆกลัวๆทดลองเอามือสั่นๆไปลูบไล้เปร่งศรีไม่ห้ามหรือต่อต้าน ใจ๋เหิมใจลูบคลำไปถึงบั้นท้ายตูด ส่วนแป๊ะเอามือกดอกขย้ำเต้านม อีกทั้งเกาะติดจูบดูดปากกลบเสียงคราง อันยาเอามือลูบคลำข้างหลังตูดแป๊ะที่ขยับขึ้นลงชนควยใส่ขาหนีบร่องรูหีเปร่งศรีดัง พับๆๆๆสยุยงมภูเขา ผู้เป็นบิดาเลื่อนรถยนต์มาใกล้ พร้อมบอก “อันยาคุณจัดแจงให้ครั้ง” อันยานั่งลงย่อเข่าหน้าสยุยงมภูเขาดึงรูดกางเกงแพรเขาออก คุณหันยิ้มให้ใจ๋ แล้วเอามือจับควยสยุยงมภูเขาที่เฉาไม่แข็งถอกรูดแล้วคุณก้มลงอ้าปากอมดูดควยเขา ใจ๋มองดูทั้งยังบิดาแล้วก็แม่ แต่ว่าพอใจแม่มากยิ่งกว่าบิดาเพราะว่าทั้งยังงามแล้วก็เสียงครางทำให้ ควยเขาแข็งโด่ บิดาเขาบอก “กระหายจัดต้องการเอาบ้างหรือไม่” ใจ๋ลุกลนก้มศีรษะ สยุยงมภูเขา ชี้ตรงไปที่อันยาแล้วบอก “เอาสิทุกครั้งอันยาก็ว่าง” ใจ๋อึกอักมองดูไปที่แป๊ะ แป๊ะหันมาบอกทั้งๆที่โยกกระเด้า “เอาสิพี่แม่ผมยังว่างไม่มีผู้ครอบครอง”เป็นการอนุญาตจากลูกชาย ใจ๋ไม่คอยช้าถอดกางเกงนั่งลงเรือนจำเข้าที่เข้าทางตูดอันยา อันยาอมควยบิดาเขาอยู่แต่ว่าคุณบอก “ตามสะดวกนะคุณใจ๋”เป็นการรับรองจากอันยา
ใจ๋พึงพอใจจับเอาสายยืดกางเกงนอนคุณ แล้วรูดลงพร้อมกางเกงลิงกาง ใจ๋ตาพองโตก้นขาวคุณขาวเนียนไม่แพ้แม่เขา เขาเพ้อบอก “งามจังผมต้องการปี้น้าเหลือกำเนิด”อันยาพูดซ้ำ “ก็บอกแล้วยังไงตามสะดวก”ใจ๋ไม่คอยช้าเฝ้าติดตามตัวเข้าที่เข้าทางตูดคุณสองมือแหกง่ามก้น เพียงพอมองเห็นรูก้นสีคล้ำ รูหีสีชมพูสดเข้าย่อตัวจับควยจ่อยัดอัดเข้ารูหีอย่างสุดแรงเกิด อันยาถึงกับตกใจร้อง โอย…! แสดงความเจ็บใจ๋ก็เจ็บหนังแท่งควย รูหีของอันยาเล็กคับแน่นมากมาย หรือควยของเขาใหญ่ก็ไม่ทราบ ใจ๋ทนเจ็บ ไม่ร้องพร่ำบ่น จับบั้นท้ายคุณแล้วโยกกระเด้า “ขออภัยนะครับน้าผมลืมตัวรูหีน้ำก็เล็กกัดควยผม”อันยาร้องครวญคร่ำบอก “ควยคุณใหญ่ ใหญ่มากยิ่งกว่าแป๊ะเท่าไรนัก”ใจ๋ฉงนใจ เมื่อคุณเอ่ยถึงแป๊ะ แต่ว่าเขาไม่สนใจยังคงซอกซอยเย็ดอันยา อันยา ครวญคร่ำร้องเสียงหลง บิดาเขายิ้มขำพึงพอใจอันยายังถอกควยสลับก้มดูดเป็นระยะ เปร่งศรีผงกศีรษะ หันมามองแต่ว่าไม่ถนัดเพราะว่าถูกแป๊ะชนเย็ดอยู่บนเตียง แป๊ะบอก “สักครู่พวกเราเสร็จแล้วป้าค่อยมองพี่เขาเย็ดแม่ผม”เปร่งศรีครวญคร่ำร้อง “เร็วๆแป๊ะป้ากระหายจัดน้ำจะแตกแล้ว”เตียงสั่นกระเพื่อมอย่างหนัก จนถึงเสียงดังออดแอดๆเสมือนเตียงจะหักแต่ว่าใจ๋ไม่สนใจแม่เขาแล้ว เขาโยกซอกซอยเย็ดอันยา อย่าง สนุก ปากของอันยาก็อมดูดควยให้บิดาเขา บิดาสยุยงมภูเขาของเขาซี๊ดปากครวญคร่ำ โอยยยย….ๆเร็วนี้ๆน้ำเชื้อขาวข้นก็พุ่งไหลออกมาจากควยที่เฉา
อันยายังค้อมตัวแอ่นก้นให้ใจ๋เย็ด ใจ๋สวมกอดเอวคุณมือล้วงจับหี มันสากไปด้วยขนแพทย์ยเต็มฝ่ามือทั้งยังเฉอะแฉะๆด้วยมูกที่ลื่นๆอีกมือใจ๋สวมกอดจับนมของอันยาที่แกว่งบีบขย้ำ เขาทราบได้ถึงความกว้างใหญ่เต่งตึงของเต้านมอันยา ใจ๋เย็ดซอกซอยอย่างบ้าส์โดยไม่ทราบว่าแม่เขากับแป๊ะเสร็จไปตั้งแต่ขณะใดแล้ว ในขณะนี้กำลังนั่งมองเขาเย็ดอันยาที่ร้องครวญคร่ำมือหน้าเปื้อนด้วยน้ำเชื้อจากบิดาเขา จนถึงขาคุณสั่นเกร็งกระตุก ใจ๋ซอกซอยเย็ดอีกพักก็พ่นน้ำเชื้อใส่เอาไว้ข้างในตัวของอันยาอย่างมากมาย เปร่งศรี เอามือลูบคลำหัวเขา คุณบอก “ดีเลิศลูกแม่ทำเก่งจัง”ส่วนบิดาเขาบอก “ไม่นึกว่าใจ๋จะเก่งแบบงี้”แป๊ะถาม “แม่เป็นยังไงบ้า”อันยาบอก “ควยใหญ่เย็ดมันส์น้ำหีแตกไป 2 ครั้ง”
ทุกคนขำหัวเราะใจ๋เขินๆเปร่งศรีบอก “หีระบมเลยสิท่า” อันยาบอก “ขึ้นสรวงสวรรค์ทั้งที่ยังไม่ตายเลยจ๊าคุณผู้หญิง ถ้าเกิดแบบงี้ถึงหีจะระบมจะเอาอีกชู ก็ย่อมได้”ทุกคนขำอีก อันยาสวมกางเกงแต่งตัวให้บิดาสยุยงมภูเขาของเขา เปร่งศรีลงจากเตียงบอก “วันนี้พอก่อน”แล้วเข็นรถยนต์ผัวกลับห้องนอน ใจ๋บอกขอบคุณมากอันยาแล้วกลับห้อง ส่วนอันยาอยู่คุยกับแป๊ะอีกพัก ใจ๋ออกมาจากห้องมาหาน้ำยังมองเห็นแสงจากห้องแป๊ะเปิดอยู่ เลยไปแย้มประตูมอง เขาจำเป็นต้องสะดุ้งที่มองเห็นอันยา นอนหงายแก้ผ้าร่างเปลือยขาวโพนเต้านมโต โดยมีแป๊ะลูกชายของคุณ แก้ผ้านอนทับอยู่บนร่าง ก้นก้นกระดกขยับขึ้นลง เขามึนไปหมดแม่ลูกปี้เย็ดกันหรอนี่ แต่ว่าจิตใจเขาสั่นเสียวซ่านแอบมองเฉยๆไม่คิดจะเข้าไปขัด จะเสียมารยาทเลยหลบเข้าห้องจัดแจงกับตนเองอีกรอบ….