อย่านะปลดปล่อย..โดนขืนใจติดอยู่ป้ายหยุดรถโดยสารประจำทาง

อย่านะปลดปล่อย..โดนขืนใจติดอยู่ป้ายหยุดรถโดยสารประจำทาง
รุ่งเช้าวันแรก ของการเริ่มต้นเปิดเทอมใหม่ของแป้ง คุณรู้สึกตื่นเต้นมากมาย วันนี้แล้วสินะที่คุณจะได้ขึ้นรถโดยสารประจำทางไปสถานที่เรียนเองแบบ เพื่อนพ้องๆบ้าง แป้ง คุณเป็นเด็กผู้หญิงวัย 15 บุตรสาวผู้เดียวของหมอมีชื่อเสียง เนื่องจากว่าเป็นบุตรสาวผู้เดียวผู้เป็นบิดามารดาก็เลยปรารถนาดีมากมาย ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เด็กกระทั่งโตเวลา แป้งไปสถานที่เรียนจะมีรถยนต์แบรนด์ดังเป็น ยานพาหนะพาคุณไปส่งที่สถานที่เรียนทุกวี่ทุกวัน แป้งรู้สึกอายเพื่อนพ้องๆที่ถูกล้อว่าเป็นคุณหนู เมื่อคุณสอบติดโรงเรียนมัธยมศึกษามีชื่อเสียงได้ แป้งได้ขอความช่วยเหลือกับบิดา ให้คุณได้ไปสถานที่เรียนเองบ้างเพราะเหตุว่าคุณโตแล้ว
ผู้เป็นบิดามารดานั้นเป็นห่วงบุตรสาว ผู้เดียวมากมายแม้กระนั้นก็ไม่บางทีอาจท้วงติง แป้งได้ ท้ายที่สุดแป้งก็จะได้ได้โอกาสขึ้นรถโดยสารประจำทางไปสถานที่เรียนเองแล้ว วันแรกของการขึ้นรถโดยสารประจำทาง ระหว่างที่ยืนคอยรถยนต์นั้น แป้งสังเกตว่ารถยนต์ของบิดาคุณ หยุดหลบอยู่ก่อนถึงป้ายหยุดรถโดยสารประจำทาง แป้งไม่ค่อยพึงพอใจสักเท่าไหร่ ช่วงค่ำก็เช่นเดียวกัน บิดาของเเป้งก็แอบมารอดูแลบุตรสาวอีก เมื่อกลับถึงยังหน้าบ้านแป้งก็ว่ากล่าวบิดาแล้วก็แม่ แป้งโตแล้วนะคะ แป้งขึ้นรถโดยสารประจำทางไปสถานที่เรียนเองได้ ราวอาทิตย์นึง แล้วแป้งก็ได้เจอกับประสบการณ์ ที่คุณไม่มีทางลืมได้เลย วันนี้แป้งเดินหิ้วกระเป๋าหนังสือ เดินออกมาคอยรถยนต์ที่หน้าปากซอย ตามธรรมดาโดยไม่ รู้ดีว่าอีกไม่กี่นาทีด้านหน้า คุณจะพบกับอะไรบ้าง รถเมล์สายประจำมาหยุดแล้ว คนค่อนข้างจะแน่นพอเหมาะพอควร แม้กระนั้นแป้งก็นึกในใจว่า ช่างเถอะหรอกประเดี๋ยวก็ถึงสถานที่เรียนแล้ว
ช่วงเวลาที่แป้ง ขึ้นเขารถยนต์ แป้งก็แทรกคนเข้าไปยืนอยู่ภายใน คนแน่นมากมายอย่างยิ่ง เสียงกระเป๋าบอกให้ผู้ที่ยืนอยู่ใกล้ในหน่อย ตามประสากระเป๋าจอมชั่วร้าย ใกล้ในหน่อยสิน้องผู้เรียนน่ะ ภายในยังยืนได้อีกผู้คนจำนวนมากนะ แป้งขยับเขยื้อนตัวไปภายในอีก โดยไม่ทันดูแลตัวแป้งก็ถอยไปเหยียบเท้าคนเข้า เมื่อรู้ตัวแป้งก็หันไปขออภัย
“ขออภัยจ้ะ” สิ้นเสียงสาวน้อยก็หันไป โดยไม่สนใจใยดี แป้งมิได้ดูเลยว่าผู้ที่คุณ เหยียบเท้าเค้านั้นเป็นเพศชายใบหน้าออกชนบทๆแป้งยืนโหนรถเมล์ อีกมือก็ถือกระเป๋าหนังสือ คิดอะไรเพลิดเพลินๆแป้งคิดว่าที่ตูดคุณมีบางสิ่งบางอย่างมาวนเวียนอยู่ แม้กระนั้นแป้งก็มองโลกในทาง ดีมีความรู้สึกว่าคงจะไม่มีอะไรมั้ง
แม้กระนั้นทำไปครู่หนึ่ง แป้งกลับคิดว่ามีมือผู้ใดคน นึงกำลังพากเพียรลูบไล้ ที่กระโปรงผู้เรียนของคุณอยู่ เนื่องจากว่าเด็กผู้หญิงยังไม่เคยมือชายมาก่อน แป้งรู้สึกแปลกๆมันจะกลัวก็ไม่เชิง แม้กระนั้นที่ทราบๆเวลานี้แป้งทำอะไรผิดแล้ว ได้แม้กระนั้นยืนเฉยเมยปลดปล่อยให้ไอ้ผู้ที่อยู่ข้าง ข้างหลังมันลูบไล้ตูดงอนงาม ของเด็กผู้หญิงถัดไป แม้กระนั้นดูราวกับว่ามันจะเริ่มขยำตูดงอน ของคุณซะแล้ว แป้งคิดว่ามันกำลังบีบตูดของคุณอยู่ เวลานี้แป้งรู้สึกกลัวมากมาย แม้กระนั้นก็ไม่กล้ารอ้ง แป้งไม่กล้าหันไปดูมันด้วยไป แป้งไม่เคยรู้จะทำอย่างไร แป้งพากเพียรดูเพศชายอีกผู้ที่ยืนอยู่ด้านข้างราวกับจะบอกให้เค้ารู้ดีว่ามีพวกโรคจิตกำลังล่วงเกินคุณอยู่ สำเร็จชายคนนั้นหันมาดู
แล้วเค้าก็มีความเห็นว่าไอ้เพศชายผู้ที่ยืนข้างหลังแป้ง กำลังล่วงเกินคุณอยู่ แม้กระนั้นสิ่งที่แป้งคิดผิดถนัด ครั้งนี้เพศชายผู้ที่ยืนด้านข้างแป้งได้เขยิบมายืน เยื้องข้างหลังแป้ง ซ้ำร้ายยิ่งไปกว่านั้นยังมาร่วมกับไอ้คนด้านหลังด้วย ก็เพราะว่าความงดงามขาว แล้วก็น่ารักน่าเอ็นดูของแป้งเองโน่นเเหล่ะ เวลานี้มีมือสองมือมาบีบก้นคุณทั้งสองข้างเลย แป้งกลัวมากมายภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆแม้กระนั้นรถยนต์เจ้ากรรมก็ดันติดอย่างยิ่ง แป้งคิดว่าไอ้สองคนโน่น กำลังพากเพียรเลิกกระโปรงผู้เรียนของคุณขึ้น แป้งพากเพียรเอากระเป๋าหนังสือบังแม้กระนั้นก็ไม่เป็นผลสำเร็จ มันจับข้อมือแป้งไว้แน่น แล้วแป้งก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาตอนล่าง ใช่แล้วเวลานี้มือของมันสองคน แย่งกันลูบไล้ตูดคุณ ด้านในกระโปรงผู้เรียน แป้งคิดว่ามือมัน ลูบคลำอยู่แถวกางเกงลิงลายเล่ห์เหลี่ยมของคุณซะแล้ว
มือของคนนึง มาติดอยู่กึ่งกลางหว่างขาคุณแล้ว แป้งพากเพียรคีบขาไว้แน่น มือก็ดันมันไม่ยินยอมให้มันสามารถที่จะทำอะไรได้กล้วยๆแม้กระนั้นก็ไม่เป็นผลเลย ไอ้ผู้ที่ใบหน้าชนบท กระซุบกระซิบข้างหูแป้ง “อยู่เฉยๆเหอะหนู ฉันมีมีดนะ ถ้าเกิดยังไม่ต้องการที่จะอยากตาย” อีกคนมันก็ ก้มดูกระโปรงแป้งที่เลิกสูงมากขึ้นมา
“น้องสวมกางเกงในสีชมพูด้วยน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ”
เวลานี้แป้งทำอะไรผิดแล้ว ได้แม้กระนั้นยืนหลับตาปี๋สั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว คุณไม่น่าดื้อด้านความประสงค์ดีของบิดามารดาเลย เวลานี้กางเกงลิงสีหวานของแป้งถูกรูดลงแล้ว มือสองมือแย่งกันจับของสงวนคุณ แป้งกลัวมากมาย เมือแป้งสัมผัสได้ว่ามือของผู้ใดคนนึง ตามติดกับของสงวนคุณซะแล้ว แป้งพากเพียรคีบขาแน่นขึ้นอีก แม้กระนั้นมันก็แทรกเข้าไปยังเนินอุ่นของเด็กผู้หญิงได้ เวลานี้แป้งตกลงใจจะร้อง แต่ช้าไปคุณคิดว่ามีอะไรแหลมๆมีกดที่ข้างหลังคุณ “ลงป้ายหน้า อย่าร้องโวยวายนะไม่เช่นนั้นฉันจิ้มแน่” แป้งไม่กล้าคัดเลือก เอื้อมมือที่โหนราวอยู่ไป กดออดเองอัตโนมัติ แล้วแป้งก็แทรกตัวเพื่อลงรถเมื่อรถยนต์หยุดป้ายโดยมีชาย 2 คนเดินตามแบบติดข้างหลัง แป้งเดินคอนข้างทุกข์ยากลำบาก เนื่องจากกางเกงลิงคุณติดอยู่อยู่ตรงเหนือหัวเข่า คุณก็กลัวจะหลุด
เมือ่ลงรถ ชายคนนึงดึงคุณเดินไป โดยมีชายอีกคนเดิน ตามไปติดๆป้ายหยุดรถโดยสารประจำทางนี้ปลอดคนเลย แม้ว่าตรงเวลารุ่งเช้าที่คงจะมีคนอยู่บ้าง ข้างหลังป้ายหยุดรถโดยสารประจำทางนี้เป็นท้องทุ่ง มีสังกะสีกันอยู่ข้างหลังป้าย มันพาแป้งเดินเข้าไปข้างหลังสังกะสี ชายอีกคนกล่าวว่า
“พี่ผมขอเอาด้วยนะ” ไอ้บ้านนอกเหนือจากนี้ก็ยิ้ม ช่วงเวลาที่มือก็ถือมีดกดอยู่กึ่งกลางข้างหลังแป้ง
“ได้สิ แม้กระนั้นฉันขอก่อน นะโว้ย”
“ได้พี่ งามๆแบบนี้มองเห็นแล้วควยแข็งเลย”
แป้งจนตรอกแล้วเว้นเสียแต่ขอร้อง
“พี่ค่ะ อย่าทำอะไรแป้งนะ แป้งไหว้แล้วก็” เด็กผู้หญิงขอความช่วยเหลืออีกทั้งน้ำตา แม้กระนั้นไม่เป็นผล ไอ้บ้านนอกมันผลักแป้ง เซไปข้างหลังอิงสังกะสี โดยที่ไอ้เพศชายอีกคนก็ยืนเท้าสะเอวมอง เปิดกระโปรงขึ้น
“เร็ว” ไอ้บ้านนอกตวาดแป้ง
“อย่านะปลดปล่อยแป้งไปนะ แป้งมีเงินเอาไปเหอะอย่าทำแป้งนะ”
เพี๊ยะ มือสากๆฟาดลงไปที่หน้าสวยหวาน ของเด็กผู้หญิงกระทั่งเป็นผื่นแดง แป้งน้ำตาคลอหน่วย ค่อยเลิกกระโปรงผู้เรียนสีน้ำเงินขึ้น โชว์ให้มองเห็นท่อนด้านล่างของเด็กผู้หญิงที่นูนขึ้นมาเป็นเนิน ส่วนกางเกงลิงสีหวานก็ติดอยู่อยู่ที่หัวเข่า แป้งครวญคราง ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาก้มมอง
“เฮ้ยอย่าเอาลงเปิดไว้”
“โอ้โฮ …..ขนยังไม่ค่อยขึ้นเลย โหนกก็นูนดีวิบัติ ตั้งแต่เกิดขึ้นมากระทั่งจำคุกออกมายังไม่เคยพบจิ๋มงามๆสิงๆแบบนี้เลยว่ะ”
เพศชายอีกคนก็ตาโตวาวขึ้นมาในทันที
“พี่ผมไม่ไหวแล้ว ของจัดแจงกับตนเองก่อนนะ นอ้งนี้เซ็กเป็นบ้าเลยไม่ไหวแล้ว” มันแก้กางเกงตนเองออกแล้วจัดแจงชักซะ ไอ้บ้านนอกก็รูดซิปแงะไอ้หนูออกมา แป้งตื่นกลัวมากมาย เพราะเหตุว่าขนาดของมันใหญ่มาก แถมคดๆงอๆมีตะปุ่มตะป่ำด้วย ไอ้บ้านนอกจิกผม แป้งกดลงมาอยู่ตรงกับไอ้หนูของมัน ดูดให้ฉันสิ เร็ว
“ไม่แป้งทำไม่เป็น ปลดปล่อยแป้งไปนะ” เด็กผู้หญิงประนมมือไหว้วอน
“นังนี่ต้องการโดนอีกใช่มั้ย มันเงื้อขึ้น”
“อย่าๆแป้งกลัวแล้ว”
“แลบลิ้นออกมาเลียเร็ว” เด็กผู้หญิงรังเกียจมากมายแม้กระนั้นก็จำใจ แป้งแลบลิ้นออกมาเลียไปที่ศีรษะแฉกของมัน
“ดีๆเลียไปอมด้วยดูดด้วย เร็ว”
แล้ว มันก็จับไอ้หนูยัดเข้าปากเด็กผู้หญิงในทันที เด็กผู้หญิงเกือบจะสำลัก เพราะเหตุว่าหายใจไม่ออก เพราะเหตุว่าความใหญ่ของมัน เด็กผู้หญิงอมได้เพียงแค่ท่อนหัวเพียงแค่นั้น แม้กระนั้นดูราวกับว่าไม่หนำใจ มันพากเพียรชนกับปากงามๆสีชมพูของเด็กผู้หญิงกระทั่งคุณเกือบจะอาเจียน ส่วนอีกคนก็ยืนสาวอยู่ใกล้ๆดูภาพเด็กผู้หญิง ที่นั่งยองอมให้ไอ้บ้านนอก
แป้งนั่งยองๆเวลานี้ของคุณยิ่งมอง เป็นเนินโหนกมากมาย ขาวอ้วนอิ่มน่าจิ้มเป็นที่สุด แป้งไม่รู้ตัวเลยว่า กระดองเต่าของคุณมีน้ำใสๆไหลซึมด้วย ไอ้ผู้ที่ยืนอยู่บอกกับไอ้บ้านนอก
“พี่ๆมองสิน้ำเยิ้มเลย สงสัยน้องเค้าต้องการแล้วพี่”
ไอ้บ้านนอกมันจับหัวเด็กผู้หญิง กดชนกับของของมัน มันก้มตัวดูกระดองเต่าของเด็กผู้หญิง
“เอ้อ จริงว่ะ นังนี่จิ๋มอ้วนดีจังๆ” มันไม่กล่าวปล่าว ใช้ตีนเขี่ยเนินเด็กผู้หญิง เล่นอีก แป้งตกใจจะเขยิบตัวหนีแม้กระนั้นมันก็ลากผมเด็กผู้หญิงไว้
“เอาละพอแล้ว” มันจับแป้งหันหลัง ยืนอิงสังกะสีในท่าโน้มตัว แล้วไม่พล่ามทำเพลง จับไอ้หนูกดลงไปตรงรอ่ตระหนี่ลางพูที่ห้อยมาด้านหลังของเด็กผู้หญิง
“โอ๊ย อย่าาาาาาาาาาา” เด็กผู้หญิงร้องลั่น เมื่อมันชำแรกความสาวคุณ มันหัวเราะอย่างคุ้มดีคุ้มร้ายชนแบบ ไม่ยั้ง เด็กผู้หญิงเจ็บมากมาย มันคงจะฉีกเลือดสด ไหลลงมาตามขาเด็กผู้หญิง มันชนจนกระทั่งจุดพ่นพิษใส่เอาไว้ภายในของ แป้ง แป้งรู้สึกราวกับมีท่อน้ำฉีดน้ำเข้าของของคุณวูบ ไอ้บ้านนอกยกสมอออกมา
“เฮ้ยต่อสิประเดี๋ยวฉันจะเบิ้ลอีก”
“ฮะฮะ” ไอ้อีกคนรีบเข้ามาก้มตัวมองตรง หว่างขาเด็กผู้หญิงที่โบ๋แล้ว รีบใส่รอยต่อในทันที กระทั่งคุณคิดว่ามันฉีดน้ำเข้ามาในตัวคุณอีกรอบ เมื่อมันถอนออก อีกทั้งเยี่ยวอีกทั้งน้ำของพวกมันอีกทั้งเลือด ไหลล้นออกมาห้อยเต็มหว่างขาเด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงไม่มีแรงล้มตัวลง แม้กระนั้นพวกมันยังไม่ยินยอมพอเพียง ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาจับขาคุณแยกออกแล้วแทงเข้าไปอีก ส่วนอีกคนก็ลากเสื้อผู้เรียนคุณออก แล้วดึงเสื้อยกทรงสีหวานออก เปิดเผยให้มองเห็นเต้านมขนาดกำลังสวยงาม ของเด็กผู้หญิง แป้งเวลานี้ได้แม้กระนั้นรอ้งไห้กระทั่งไม่มีเสียงแล้ว ปลดปล่อยให้พวกมันบันเทิงใจกับเรือนด้านล่างของคุณ ไอ้อีกคนหนึ่งมันเอาไอ้หนูมาเช็ดที่เต้านมของคุณ แล้วมันสองคน ก็เปลี่ยนกันจัดแจงกับแป้งอีกหลายต่อหลายครา กระทั่งมันเกือบจะไม่มีน้ำ ออกอีกแล้ว
แป้งหวนคิดถึงคำที่บิดามารดาคุณกล่าวว่า “โลกนี้มันทารุณกว่าที่ลูกทราบแล้วก็มองเห็นนะ”
แป้งรู้สึกเศร้ามากมาย ที่ไม่เชื่อคำกล่าวของบิดา กับแม่ แม้กระนั้นเวลานี้ คุณไม่สามารถที่จะทำอะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว